Muzyka japońska #4 - Akeboshi

Osobiście (jak zresztą chyba każdy) bardzo cenię sobie muzykę, która jakoś na mnie wpływa. Jest dużo utworów, które pomimo tego, że są fajne, wpadają w ucho i przyjemnie się ich słucha, jakoś nie poruszają. Nie znaczy to, że są złe - takiej muzyki też słucham i ją lubię. Jednak jest też coś więcej. To podobnie jak z filmem, czy książką. Są takie, które dają nam rozrywkę, ale są też takie, które serwują dawkę głębszych emocji. I to naprawdę docieniam. Na ogół jednak - co jest dość zrozumiałe - te 'głębsze' przejawy sztuki wszelakiej nie zdobywają masowej popularności. Jednak istnieją i temu nie da się zaprzeczyć.

Dzisiaj kolejny raz o muzyce. Tym razem o takiej właśnie 'głębszej', albo - co zapewne lepiej zabrzmi - magicznej. Muzyce, którą tworzy Akeboshi.



Akeboshi

[caption id="attachment_64" align="alignleft" width="200" caption="Akeboshi"][/caption]

Akeboshi (dokładniej Yoshio Akeboshi) to dość mało znany w japonii muzyk, kompozytor i wokalista. Mówiąc "mało znany" mam na myśli porównanie z wcześniej opisywanymi postaciami. Nie sprzedaje milionów płyt, nie pożadają go niezliczone rzesze fanów (bądź fanek), rzadko pojawia się w mediach. Niemniej jednak jest Muzykiem przez duże "M", Artystą przez duże "A" i Geniuszem przez duże "G". Nawet nie duże, a wielkie!

Akeboshi urodził się w 1978 roku w Yokohamie, mieście portowym, a więc multikulturowym. Bardzo wcześnie zaczął grać na pianinie - już w wieku trzech lat. Niewiele poźniej również na gitarze. Studiował muzykę w Liverpoolu i pobyt tam bardzo na niego wpłynął. Po pierwsze - nauczył się angielskiego w stopniu mistrzowskim jak na Japończyka. Po drugie - wyklarował sobie styl muzyczny. Dobrze się stało, że był w Anglii, i że ona tak go ukształtowała.

  Leaf on leaf, prawda, że czuć europejskiego ducha? (tylko dźwięk)

Po powrocie do Japonii zadebiutował dwoma utworami na płycie Matsu Takako. Do dziś wydał sześć mini albumów, jeden rzeczywisty (jednak głównie z piosenkami z poprzednich płyt), drugi natomiast album jest w drodze (na półki - oczywiście w Japonii - trafi w Listopadzie).

Zapewne fani Naruto znają dwie jego piosenki (zresztą świetne) - Wind oraz Yellow Moon. Służyły one za endingi w tym właśnie anime. I to zapewne sprawia, że na Zachodzie Akeboshi jest dość dobrze kojarzony.

Wind, świetny utwór, na bank znany fanom Naruto - tam jako ending

[youtube=http://pl.youtube.com/watch?v=FWXc3ETAeto] Yellow Moon, kolejny ending z Naruto, również bardzo dobry

Niby nie stworzył bardzo dużo. Ale nie zawsze liczy się ilość, prawda? Osobiście zdecydowanie wolę artystów, którzy każdy kawałek mają przemyślany. Po co nagrywać album z dwoma dobrymi piosenkami?

Generalnie Akeboshi tworzy piękne utwory popowe bądź folkowe, w języku japońskim bądź angielskim. Opierają się one głównie na pianinie, gitarze akustycznej, perkusji i skrzypcach, które zawsze harmonijnie współgrają ze spokojnym wokalem. Kompozycje są niezwykle melodyjne i choć często dość proste, to słychać w nich ogromny kunszt. Raczej nostalgiczne ballady, wyrażające jakby tęsknotę lub brak czegoś, a przy tym ciepłe i pozytywne. Mają w sobie tą niezwykłą, bardzo rzadką i głęboką magię wywołującą we mnie uczucie, którego nie jestem w stanie opisać. Ściskającą serce i pozostającą długo w duszy.

[youtube=http://pl.youtube.com/watch?v=wOtZfnWMCTg] Hey There, bez komentarza

Muzyka tego pokroju jest dla mnie dowodem, że na świecie istnieje coś więcej, coś czego nie możemy zobaczyć. Że jest magia. Że ludzie mają duszę. Może to brzmi dziwnie, ale jak wytłumaczyć fakt, że jeden zestaw dźwięków nas w ogóle nie porusza, a inny wywołuje uczucie, którego nie potrafimy sklasyfikować?:)

[youtube=http://pl.youtube.com/watch?v=9T2wCQFZ6b0] Tall Boy (video fanowskie)